Kroz svoju istoriju, razmišljajući o biblijskim spisima i nadahnjujući se Predanjem, Crkva je oblikovala svoje učenje i izražavala ga liturgijskim izrazom. U tom svetlu, s obzirom na stepenovanje, pravi razliku između štovanja Presvetog Trojstva, štovanja Blažene Device Marije i štovanje svetaca. Štovanju Presvetog Trojstva pripada prvenstvo, što se vidi u nizu praznika kojima se izražava čast i zahvalnost Ocu, Sinu i Duhu Svetom. Međutim, s obzirom na život Blažene Device Marije, došla je do zaključka da Majka Božija, kao saiskupiteljica i jedina od svih ljudi oslobođena istočnog greha, ima posebnu čast, pa se tako razvilo marijanski kult, koji se obično naziva hiperdulija. Konačno, inspirisana svedočanstvima života koja su kroz istoriju pokazivali mnogi ljudi, razvila je i štovanje svetca, koje je na nižem nivou od hiperdulije, odnosno naziva se dulija. Svi ovi oblici ispoljavanja štovanja Boga, Blažene Device Marije i svetaca, veoma su značajni i vredni, pa je razumljivo da su našli svoje vidljivo mesto u liturgijskom kalendaru i bogosluženju Crkve.
Tako se, u pogledu čašćenja Blažene Device Marije, kroz istoriju Crkve pojavio niz marijanskih praznika koji osvetljavaju pojedine elemente Marijinog života i kao takvi imaju za cilj da daju jasniji pogled na ekonomiju spasenja i ohrabruju vernike da sledimo tu poniznu službenicu Božiju. Njihov značaj dolazi do izražaja u stepenovanju svetih vremena, pa u današnjem kalendaru imamo tri marijanske svetkovine, dva praznika, četiri obvezatna spomendana i četiri neobvezatna spomendana. Svetkovine su najvažnija liturgijska slavlja, a među njih se od marijanskih praznika ubrajaju svetkovina Marije Bogorodice (1. januar), Bezgrešno začeće Blažene Device Marije (8. decembr) i Velika Gospa (15. avgust). Praznici su niže liturgijske slave od svetkovina, ali veće od spomendana, a među njih su od marijanskih praznika ubrojeni Rođenje Blažene Device Marije ili Mala Gospa (8. septembar) i Pohod (ili pohođenje) Blažene Device Marije (31.maj). Obvezatni marijanski spomendani su Blažena Devica Marija Kraljica (22. avgust), Gospa Žalosna (15. septembar), Blažena Devica Marija od Krunice (7. oktobar), zatim Prikazanje Blažene Device Marije u Hramu (21. novembar). Neoobvezatni spomendani su Gospa Lurdska (11. februar), Bezgrešno Srce Marijino (subota nakon svetkovine Presvetog Srca Isusova), Gospa Karmelska (16. jul), pa Gospa Snežna (5. avgust). Pored navedenih, postoje i drugi dani kada se Blažena Devica Marija može liturgijski častitii, a njoj su posvećeni čitavi maj i oktobar.
Kao što je rečeno, Pohođenje Blažene Device Marije je praznik, a slavi se 31. maja. Smešten na kraju meseca posvećenog Gospi, predstavlja svojevrsnu krunu majskih pobožnosti, i sadržajno nas podstiče da razmotrimo one događaje iz njenog života kada je, nakon začeća po Duhu Svetom, posetila svoju rođaku Elizabetu. Ovaj događaj povezuje niz osoba i niz otajstava, stvara paralelu između njih i predstavlja svojevrsnu liniju razgraničenja između završetka starog i početka novog Saveza.
Ona tako povezuje pre svega otajstvo Hristovog utelovljenja, odnosno začeće Blažene Device Marije po Duhu Svetom s čudesnim događajem začeća Hritstovog preteče Ivana Krstitelja. Božijim promislom i prihvatanjem volje Božije, Presveta Devica Marija je postala saotkupiteljica, a na nižem, ali ipak važnom nivou su dela Ivana Krstitelja, Svetog Josipa, Zaharije i Elizabete. Svi su oni značajno doprineli ostvarenju Hristovog iskupiteljskog dela, pa je veoma dragoceno što nam Crkva sve ovo stavlja pred oči na praznik Pohođenja Blažene Device Marije.
Izvor: Vjera i djela