1. juna Crkva Liturgijski proslavlja Svetog Justina, hrišćanskog mislioca i mučenika iz 1./2. veka, koji nam je pored svedočanstva života ostavio i svedočanstvo krsne i euharistijske liturgije svoga vremena.
Justin, filozof i mučenik, rođen je u Palestini u paganskoj porodici, odgajan u kulturi svog vremena, pohađao je filozofske škole stoika, peripatetika, pitagorejaca, a na kraju i neoplatonista. Po završetku škole radio je kao filozof u Atini. Međutim, željan spoznaje istine, ni u jednoj od ovih škola nije mogao ugasiti žeđ za istinskkom spoznajom Boga. Tako je bilo sve dok se nije upoznao sa hrišćanstvom, i to zahvaljujući starcu kojeg je sreo na obali mora, koji mu je rekao da mu ni platonizam ne može dati odgovor na istinu koju je tražio, već samo proroci koji su prorekli istinu . Posvetivši se proučavanju proroka, postao je hrišćanin (verovatno u Efesu oko 130. godine nove ere), nakon čega je svoj život posvetio odbrani hrišćanstva kao putujući učitelj. U Rim je došao oko 140. godine za vreme vladavine cara Antonina Pija i otvorio sopstvenu filozofsku školu u kojoj je svoje učenike besplatno poučavao u hrišćanskoj veri. Optužen je za ispovedanje hrišćanske vere (verovatno cinični filozof Krešento), a rimski prefekt Junije Rustik mu je odrubio glavu oko 165. godine.
Justin je najpoznatiji od svih apologeta jer mnogo koristi grčku filozofiju, koju smatra istinitom, ali nepotpunom. Sva istina koja postoji u raznim filosofskim sistemima pripada hrišćanima koji je poseduju u njenoj punoći, jer su spoznali Reč (Logos), dok su je filosofi na neodređen način spoznali u stvaranju. Napisao je nekoliko spisa, a sačuvana su samo tri: Prva apologija, Druga apologija i Dijalog sa Trifunom. Književno gledano, oni imaju nedostatke zbog čestih digresija, neartikulisanih misli, govorničkih grešaka i žestine, ali pokazuju karakter iskrenog i poštenog čoveka koji nastoji da se dogovori sa protivnikom.
Izvor:bitno.net