Sv. Kalist I, papa i mučenik, upravljao je Crkvom od 217. do 222. godine, poreklom Rimljanin. On je prvi od trojice papa koji su nosili to ime. Neki spisi navode da je poticao iz robovske porodice. Za vreme pape Zeferina postao je đakon rimske Crkve i starao se oko crkvenih dobara. Kalist je bio veoma ugledan i posle smrti pape Zeferina, rimska zajednica ga je izabrala za papu. Odmah na početku svog pontifikata morao je da se suoči sa jeresiima sveštenika Sabelije. On je Oca, Sina i Duha Svetoga proglasio samo raznim manifestacijama jednoga Boga, poričući stvarne razlike između tri božanske osobe. Kako je njegovo učenje stvorilo raskol u rimskoj hrišćanskoj zajednici, Kalist ga je, zajedno sa njegovim pristalicama, isključio iz crkvene zajednice.
Pored zasluga na pastirskom polju, papa Kalist je zaslužan za obnovu crkvene discipline po pitanju svešteničkog celibata i posta, i izgradnja crkve sv. Marije na Tiberu. Njegov veliki protivnik je bio sveštenik Hipolit, za koga neki naučnici veruju da je u to vreme bio antipapa. Prema nekim izvorima, sveti Kalist je verovatno preminuo tokom pobune u Rim, kada je bačen u bunar. Prvo je sahranjen na obližnjem groblju, a zatim prenet u crkva sv. Marije. Umetnici ga prikazuju sa kamenom oko vrata. On je zaštitnik grobara.