Crkva danas slavi mučenike: sv. Kornelija papu i sv. Ciprijana biskupa. Ova dva sveca se nikada nisu srela, a slave se zajedno jer ih je povezala vera u Krista i prijateljstvo. Kornelije je bio papa u Rimu, a Kiprijan glavni afrički episkop u Kartagini. Živeli su u vreme progona hrišćana od strane Decija i Valerijana.
Kornelije je 251. godine izabran za rimskog biskupa, preuzeo je tešku dužnost. Istovremeno je izabran za papu i Novacijan, ugledni i darovit teolog i sveštenik . Tako je u srcu hrišćanstva došlo do raskola, ne toliko iz teoloških razloga koliko zbog pastoralne prakse. Pitanje je bilo: kakav stav zauzeti prema onima koji su u prognanstvu odustali od vere? Kornelije je zastupao blaži, a Novacijan stroži stav po tom pitanju. Stoga Kornelije saziva sinod u Rimu i isključuje Novacijana i njegove pristalice iz Crkve. Papa je imao podršku i od drugih lokalnih crkava, posebno od kartaškog biskupa Ciprijana. Ciprijan je pisao Korneliju: „Uvek se sećajmo jedni drugih, budimo složni i jednoumni, molimo se jedni za druge, olakšajmo međusobnom ljubavlju jedni drugima progone i muke“.
U vreme Decijevog naslednika Gala ponovo počinje veliki progon hrišćana. Kornelije je bio prognan u Centumcellae, današnju Čivita Vekiju, gde je i umro 253. godine. Telo mu je sahranjeno u Kalistovim katakombama.
Ciprijan je rođen u Kartagini oko 208. godine u bogatoj paganskoj porodici. Prvo je obavljao službu advokata. Zatim je prešao u hrišćanstvo i postao sveštenik, a kasnije biskup u Kartagini. Za vreme Decijevih progona Ciprijan se neko vreme skrivao od progonitelja. Kasnije su mu neki to zamerili. On je odgovorio: „Slobodno je bežati, ali nije slobodno izdati veru“. Predavanje smrti, bez pokušaja spasavanja žive glave, nije smisao hrišćanstva, a skrivanje od progonitelja svakako se ne može nazvati izdajom vere.
Svoju veru je potvrdio neumornim radom na jedinstvu Crkve i naporima oko smanjenje uticaja hereza, a za sobom je ostavio brojna dela, kako dobrotvorna tako i pastirske prirode, tako i teološke spise, za koje je, po predanju sveti Jeronim rekao ovako: “Suvišno je govoriti o njegovoj veličini, kad su njegova dela sjajnija od sunca.” U progonu cara Valerijana, podneo je mučeničku smrt, i to pred celom svojom zajednicom, tako što su mu odrubili glavu 14. septembra 258. god., tačno pet godina nakon smrti sv. Kornelija. Zaštitnik je Alžira i severne Afrike.