Svetac dana: Nevina dječica

Ovaj praznik se u narodu naziva Sveti mladenci. Čini se da nema istorijskog temelja za događaj opisan u Jevanđelju. Pominje se samo u Jevanđelju, dok u istorijskim izvorima ne nalazimo potvrde. Jevanđelje pripoveda kako je Herod, bojeći se da bi novorođeni kralj, Isus, o čijem su ga rođenju mudraci obavestili, mogao da ugrozi njegovu vladavinu, naredio je da se pobiju sva decu mlađu od dve godine. Učinio je to zato što nije tačno znao ko je novorođeni kralj, i nadao se da će i sam Isus biti ubijen među ubijenom decom. Jevanđelje po Mateju o ovom događaju kaže: “Tada se Herod, videći da su ga magi izigrali, veoma rasrdi te naredi da se poubijaju u Betlehemu i njegovoj okolici sva muška djeca od dvije godine pa naniže, prema vremenu za koje se pomno raspitao u maga. Tada se ispuni riječ proroka Jeremije: ‘Glas u Rami ču se – plač i jauk mnogi: to za djecom Rahela tuži – neutješna što ih nema.’” (Mt 2, 16–18). Crkva je rano počela da slavi onu nevinu decu, koja su prva krvlju svedočila za Hrista, kao prve mučenike. U srednjem veku njihovo štovanje je nastavilo da se razvija, a ovi mali sveci su smatrani sledbenicima Deteta Isusa i nazivani su „Comites Christi“, odnosno oni koji slede Hrista. Ovaj praznik je prisutan i na Istoku i na Zapadu od prve polovine petog veka. Od devetog veka do 1955. godine ovaj praznik je imao čak i svoju osminu, a od desetog veka dan Nevine dečice  je bio praznik subdjakona, učenika i ministranata.