Sveti Ambrozije, biskup milanski i jedan od četiri velika oca Zapadne Crkve. Rođen je 339. godine u Trieru, u porodici visokog državnog službenika rimskog carstva. On je u Rimu studirao književnost, besedništvo i pravo, postao pravnik u državnoj službi. Oko 370. godine postao je guverner severne Italije sa sedištem u Milanu. Kada je arijevski biskup Auksencije umro u Milanu, narod i sveštenstvo su ga izabrali za biskupa, iako je tek bio katekumen. Za samo osam dana dobio je sve redove i preuzeo katedru nadbiskupa. Odabrao je asketski način života i sva svoja blaga dao je siromašnima i Crkvi. Nastojao je da stekne temeljno teološko obrazovanje, a posebno se posvetio proučavanje grčkih otaca. Čuveni besednik i pisac, savetnik careva i pobornik nezavisnosti Crkve od državne vlasti, borio se protiv arijanstva koje je poricalo Hristovo božanstvo.
Ambrozije je bio harizmatični propovednik i svojim govorima priveo je hiljade ljudi Crkvi. Među njima su i sv. Avgustin. Bio je veliki pobornik nezavisnosti Crkve od državne vlasti, snažna ličnost, biskup koji se nije bojao nikoga osim Boga. Ostao je upamćen kao pesnik, kompozitor i pisac brojnih dela. Ambrozijansko pevanje je i dalje odlika liturgije milanske crkve. Napisao je i mnoge polemičke i dogmatske spise. Poznat je i njegov moralno poučan rad o Dužnostima službenika.
Danas poznat izraz ‘misa’ prvi je upotrebio sv. Ambrozije. Posebno se brinuo za siromašne slojeve stanovništva. Svojom raznolikom delatnošću uticao je na crkveni, politički i kulturni život IV. veka i srednjeg veka uopšte. Preminuo je 4. aprila 397. godine i sahranjen je u veličanstvenoj milanskoj bazilici. Papa Bonifacije VIII. ga je 1298. proglasio crkvenim naučiteljem. Nazvan je „ pastoralnim doktorom “, a zbog svojih velikih besedničkih sposobnosti i slatkorečivosti „medenim doktorom“, pa se on u ikonografij često prikazuje uz pčele i košnice. On je zaštitnik pčelara, pčela, svećara i trgovaca na malo.